Verslag 40 Venezuela laatste week

Record aantal van 106 reislogger volgers ;

Weer terug in Venezuela na 8,5 maand reizen;

Relaxen in coloniaal Coro en picturesque Puerto Colombia;

Spectaculaire bustocht  door het Nationaal Park Henri Pittier

Onze hartelijke dank aan onze trouwe lezers:  we hebben een nieuw record met de afgelopen week 106 bezoekers op onze reislog.

Op donderdag 15 maart maken we de lange busreis vanuit Colombia naar Maracaibo (Venezuela).  Bij de grens wordt geen goede wisselkoers geboden en dus wachten we met wisselen tot we in Maracaibo aankomen.  Daar worden  we ’s avonds om 21u  echter niet afgezet in een busstation maar “in the middle of nowhere” met een hotel  waar je alleen met Venezulaanse Bolivar kunt betalen.  Met moeite wisselen we een paar dollars om een taxi te kunnen nemen naar het centrum. We slapen in het zelfde hotel als in juli vorig jaar. Opnieuw is er zeer luide muziek van de disco naast ons hostel. De volgende ochtend loop ik de stad in en vind een kledingzaak waar ik 500 dollar kan wisselen en ik zwart 8 Bolivar per dollar krijg (i.p.v. de officiële koers 4,30).  Met een taxi rijden we naar het busstation en nemen de bus naar Coro.

Coro blijkt een leuk stadje waarin de koloniale architectuur goed  bewaard is gebleven met veel pleinen en promenades tussen die pleinen, gekleurde straatjes en leuke houten balkonnetjes.  Het hostel is erg sfeervol met hangmatten, plantenbakken, vogels, kunstwerken en de hele dag fraaie muziek.  Het uit eten gaan geeft wat problemen want alle zaken in het oude centrum zijn al om 20u gesloten en dus eten we in een hamburgertentje op straat.  We wandelen wat rond door de leuke straatjes, zien een demonstratie met ongeveer 1000 vrouwen die voor gelijke rechten opkomen  veiligheid binnen het huwelijk lijken op te komen.  En Hans is druk met het maken van de fotoalbums van deze reis.

Op maandag 19 maart hebben we weer een lange busreis via Valencia en Maracay door het Nationale  Park Henri Pittier naar Choroni en het vlak daarbij gelegen Puerto Colombia.  Het laatste stuk ging over een pas van 1800m met een oude Amerikaanse schoolbus, met voorin en achterin 6 muziekboxen, waarbij de geluidsnormen royaal werden overschreden.  Toch kwamen de luid piepende remmen en de verschillende claxons nog boven dat kabaal uit.  We scheurden over de smalle bergweggetjes en moesten in elke haarspelbocht een keertje extra achteruit steken. Ook passeren we luid toeterend twee vrachtwagens  zonder enig zicht op eventuele  tegenliggers. Het hulpje van de chauffeur had zijn handen vol om een schadevrije reis mogelijk te maken.

In Puerto Colombia boeken we hostel “Colonial” voor 5 nachten.  Daarnaast ligt hostel ”Hans” (zie foto), want er zijn hier veel buitenlanders die hostels beheren.  Puerto Colombia bestaat uit drie evenwijdige straatjes van ongeveer 400m lang met daaraan allemaal kleurrijke huisjes, heel veel hostels en eettentjes.  Helaas zijn er weinig winkels om goed boodschappen te doen,  dus kopen we elke ochtend ontbijt in ons hostel en lunchen met cornflakes, gebak, koek of soep. Het is er alle dagen rond de 30 graden  bewolkt met af en toe zon.  We wandelen o.a. naar Choroni en lopen op woensdag naar het prachtige halve maan vormige Playa Grande dat geheel omzoomd wordt door palmbomen. Na twee uurtjes zonnebaden begint het te regenen.  In de 8 maanden hiervoor hebben we in totaal minder dan 4 uur regen gehad, en die hoeveelheid wordt op deze dag in 1 klap verdubbeld. Ook donderdag (heerlijk strandweer) en vrijdag wordt het Playa Grande bezocht en ook een uitzichtpunt boven het dorp. De laatste foto’s worden gemaakt (zie foto’s) en Hans legt de laatste hand aan de verslagen en fotoalbums. Zaterdag 24 maart nemen we de bus naar Caracas voor onze vlucht om 17.35u via Frankfurt naar Amterdam.