Verslag 5 Colombia (Bogota en San Agustin)

6 augustus 2011 - Pasto, Colombia

Bogota is de hoofdstad van Colombia en ligt op 2800 meter hoogte en telt 8 miljoen inwoners. Het oude gedeelte van de stad heet La Candelaria en kent allemaal smalle straatjes met fraai gekleurde huisjes met allemaal kleine balkonnetjes. Alegria’s hostel (zie filmpje) was erg gezellig en had een prachtig stenen bad in een zeer royale badkamer, tv-kamer, keuken en zitje buiten. Dit hostel ligt ongeveer 6 straten verwijderde van het Plaza de Bolivar met haar Capitolio Nacional, Palacio de Justicia en de Cathedral Primada.

Op de 2e dag hebben we o.a. het Botero-museum bezocht met het daarnaast gelegen kunstmuseum en geldmuseum. Botero is ook in Europa zeer bekend om het uitbeelden van corpulente dames en heren. Daarna hebben we een kopje koffie gedronken bij de vader van de Colombiaanse vriend van mijn broer Sjoerd, die op 1 blok vanaf Plaza de Bolivar een koffieshop runt. Daar hebben we dus even Spaans kunnen oefenen.  Daarna zijn we via diverse universiteiten die Bogota rijk is naar de kabelbaan gelopen, welke ons binnen enkele minuten honderden meters omhoog bracht naar de berg Cerro de Monserrate.  Dit deed ons even denken aan de kabelbaan naar de Tafelberg in Kaapstad.  Ook daar had je een prachtig uitzicht over de miljoenenstad en  kon je  fraai wandelen door de tuin met een door diverse beelden opgetooide kruisweg.  De volgende dag hebben we het beroemde Museo del Oro bezocht. De opkomst van metaalbewerking op de 5 continenten wordt daar prachtig weergegeven met daarbij vooral het gebruik van goud als sieraad, statussymbool en offergave om de goden gunstig te stemmen.  In die sieraden werden vaak combinaties van mensen en dieren gemaakt om aldus de overgang van de drie leefniveaus dichter bij elkaar te brengen (onderwereld met bijv. slangen, leefwereld met bijv. luipaard en hemel met bijv. vogels). In de Candelaria troffen we nog een gezellig pleintje Chorro de Quevedo waar diverse artiesten hun kunsten vertoonden zoals koorddansen, jongleren en muziek.

De nachtbus bracht ons daarna weer 500km zuidwaarts naar het rustige plaatsje San Agustin (1700m) waar we heerlijk op ons balkonnetje een boek konden lezen terwijl we over de heuvels uitkeken. Het plaatselijke Parque Arqueologica is 1 van de top drie historische sites van Colombia met graven die lijken op hunebedden met daarvoor in steen uitgehakte beelden uit de periode 600-1400 AC.  De 2e dag hebben we van 9-17u een rondtocht per jeep gemaakt langs diverse historische opgravingen , twee prachtige watervallen en  de oorsprong van de Rio Magdalena. De route ging over rotsweggetjes door diepe dalen en langs diverse boerderijen, koffie- en bananenplantages en vele andere groenten en vruchten.  Op dag drie hebben we een wandeling gemaakt langs vier historische sites.  Humberto, de beheerder van onze hostel, had vanaf dag 1 het woord “tranquilo”geintroduceerd en zo hebben we San Agustin ook beleefd. We hebben hier het echte Colombia gezien.

Uit eten in Colombia: poepgezellig

’s Avonds eten we opnieuw in een plaatselijk restaurant voor 6.000 peso’s (euro 2,40) een standaardmaaltijd bestaande uit een soep met daarna kip of vlees naar keuze, aangevuld met rijst, bruine bonen of linzen, gebakken banaan en verse tomaat en een glas vruchtensap. Twee dagen daarvoor hadden we een vergelijkbare maaltijd in Bogota in een piepklein restaurantje/winkel waarbij er 4 tafels (16 stoelen) stonden in een ruimte van 3 bij 3m met een plafond op 1,80m hoogte. Daarbij zat ik op een stoel  die voor de toiletdeur stond en dus moest ik telkens opstaan wanneer iemand naar de toilet moest. Nu had de verse passievruchtensap ook een geelbruin  kleurtje, waardoor er met de duidelijk hoorbare geluiden naast mij, associaties naar boven kwamen die de smaak van de maaltijd geen goed deden. We zijn toen een tafeltje opgeschoven waarbij ik een stoel had voor de ijskastdeur.  Maar voor 6000 peso’s mag je natuurlijk geen bistro verwachten!  We weten immers door ons gebrekkige Spaans toch meestal niet precies wat we voorgeschoteld krijgen. Het gaat er immers niet zozeer om “wat je eet, maar met wie je eet” en dat zit met Renee en die poepgezellige Colombianen altijd wel goed.

Parijs – Dakar

Tot vandaag zijn we zeer tevreden over het openbaar vervoer. Je stapt vaak zo uit je hotel in de bus, je stapt uit en hop weer in de volgende bus naar de terminal en dan ook weer zo binnen een half uur in een bus die je 500 km verder brengt.  Maar vandaag zou het anders gaan.  Het eerste busje haalde ons na een half uur wachten bij het hostel op en bracht ons naar Pitalito.  Het  2e busje kreeg halverwege Mocoa pech en bleek niet te repareren.  Na een uur konden we met een andere busje verder. Het laatste stuk van 150 km naar Pasto (2600m) zou in een jeep gaan over de Andes heen van 700m via  2900m, door rivierbeddingen, langs steile afgronden met links en rechts watervallen en wegverschuivingen en dat alles met een noodvaart alsof de chauffeur aan het oefenen was voor Parijs-Dakar welke race immers de laatste jaren in Zuid Amerika wordt afgewerkt. Prachtig!  Totdat er plots een vrachtwagen met panne de gehele weg blokkeerde. We hebben  daar 3 uur gewacht, maar zelfs toen wilde de reparatie niet vlotten en konden we met het laatste busje aan de andere kant van de vrachtwagen onze reis vervolgen. Eigenlijk wisselden de passagiers dus van busje (tegen bijbetaling). Het was inmiddels al donker en in de Lonely Planet staat dat je in het donker in Colombia geen busreizen moet maken over onverharde wegen. Maar Parijs – Dakar kent ook proeven in het donker, dus koplampen aan en knallen langs die afgronden. We zijn inmiddels veilig in ons bed gekropen dat gelukkig maar 40 cm boven de grond staat.

 

 

Foto’s

7 Reacties

  1. Nico en Betty:
    7 augustus 2011
    Beste hans en renee,

    Dankzij de moderne technologie is het boeiend om jullie reisverslagen en foto's te lezen en te bekijken.

    Een goede en veilige reis verder.

    Groetjes,

    Nico en Betty
  2. Hans Jorna:
    7 augustus 2011
    Beste allemaal
    Het is leuk te zien dat verscheidene mensen onze reisblog volgen en er ook op reageren. Wanneer je zo lang op reis bent is het altijd weer leuk om korte berichtjes van iedereen te lezen. Vooral mee doorgaan dus! We hebben het ontzettend goed naar ons zin en hopen vandaag Colombia achter ons te laten en Ecuador met zijn Galapagos eilanden te gaan verkennen.
    Groetjes
    Hans en Renee
  3. Frida en Rein:
    7 augustus 2011
    Hoi wereldreizigers, jullie zien en beleven genoeg zo te lezen! Leuk om alles te lezen en Hans ontpopt zich als een echte schrijver.
    Hier in Ede gaat alles gewoon z'n gangetje. De Heideweek staat weer voor de deur, dus dat wordt weer een gezellige week met hopelijk mooi, maar nog liever droog weer.
    Wij blijven jullie blog lezen. Een hele goeie reis verder en geniet ervan! Liefs Frida en Rein
  4. Truus:
    8 augustus 2011
    Op een druilerige en veel te koele maandagochtend in augustus als deze zijn jullie belevenissen toch wel een beetje ogen-uitstekerig! Maar ga er vooral mee door want het is erg leuk jullie zo als het ware op de voet te volgen. Ben benieuwd naar de Galapagos ervaringen.
    Groetjes, Truus
  5. Ronald:
    8 augustus 2011
    Hoi reizigers,
    Wij zijn net weer terug van 3 weken Italië en Frankrijk; de was in de machine en dan de computer aan om jullie belevenissen te lezen. Het werk moet maar even wachten...
    Hartstikke leuk om jullie zo te volgen. Als ik het allemaal zo lees vind ik wel dat jullie heel veel doen en zien. Zo kom je nooit bij Zwagerman Hans! Zijn jullie ook nog bezig met Spaanse les?
    Veel liefs, José
  6. Wilma Bruins:
    8 augustus 2011
    Hoi Hans en René,

    We hebben net de foto's gekeken met Wilma en Simon (In het Tonckenshuis).
    Het was bijzonder interessant. Ik vind het jammer dat ik er niet bij ben. Volgende keer beter!
    Ik ga straks op mijn gemak de verslagen lezen.

    Groeten, Pa
  7. Stephan Platteel:
    9 augustus 2011
    Hallo Renee en Hans,

    hartstikke leuk om jullie op deze manier te volgen. Jullie maken aardig wat mee zo. Volgens mij kunnen jullie na de reis zo een boek gaan schrijven.
    Nog veel plezier en ik blijf jullie verhalen met veel plezier lezen.

    Groet Stephan