Deel 4: Chiloe en het begin van de Carretera Austral

Nadat we met de veerboot op Chiloe zijn aangekomen konden we gemakkelijk in Ancud ons hostel Meson Chilote vinden. We werden op deze kerstavond uitgenodigd op de barbe-Q. De gastheer speelde gitaar en zong samen met zijn broer liedjes van Chiloe. Zijn vrouw draaide gedurende twee uur het spit terwijl wij ons te goed deden met vruchtenbowl. Er werd na het eten ook nog op de trekharmonica gespeeld en na het eten werden de cadeautjes om middernacht uitgepakt door de vijf kleinkinderen. Wij kregen ook een presentje van de eigenaar en zijn vrouw. De volgende dag hebben we een fort bezocht (Feurte  Agui) bezocht met strand daarbij. Daarna zijn we naar Punihuil  gereden. De laatste boot naar de pinguins zat helaas vol, maar vanaf het prachtige uitzichtspunt konden we fraaie foto’s maken.  De dag daarna zijn we via Quemchi (600m lange houten brug) naar Tenaun gereden en vandaar naar Dalcahue. De beroemde kerkjes vielen eerlijk gezegd wat tegen omdat ze inmiddels bijna allemaal bekleed zijn met (wel gekleurde) metalen dakplaten zowel op het dak als de zijkanten, zodat de onderliggende Alerce-houten singels niet meer te zien zijn.  Met veel moeite en opnieuw een lege accu (langs de weg de blower 5 minuten aangezet) ons Airbnb adres gevonden met een prachtig uitzicht over de fjorden. De dag daarna via Chonchi naar Castro gereden met zijn bekende paalwoningen. Vervolgens met de ferry/auto terug via Puerto Montt naar een hostel in Quillape.  We beginnen de Carretera Austral met een omweg via Puerto Varas en Ensenada en overnachten in Cochamos.  Vandaar over sintelwegen richting Hornopiren maar eerst een uitstapje naar het Lago Tagua Tagua.  In Hornopiren kwamen we terecht in het sfeervol ingerichte huisje van Roci die ons haar hectare grond liet zijn en naar de Rio Blanco bracht. ’s Avonds gezellig spelletjes met haar gespeeld en de volgende ochtend de veerboot van Hornopiren naar Galeta Gonzales genomen. Daar in een konvooi van 130 auto’s van de veerboot af naar Santa Barbara, waar we via een spannend weggetje ons hostel hebben bereikt, waarbij Fredi klaarstond met een glaasje rode wijn.  Dus proosten wij alvast op het oude jaar en wensen wij ieder het allerbeste voor 2019!