Deel 6: Van Puyuhuapi via Puerto Aisen naar Coyhaique en de eerste lekke band

Het koffertje met zwembroek/badpak en badhanddoeken kan vanaf Puyuhuapi wel in de kofferbak blijven.  Het is bijna tijd om onze blauwe koffer  met de pullis, mutsen, sjaals en handschoenen tevoorschijn te halen. Het was vandaag 7 graden in Puerto Aisen en de sneeuwgrens lag vannacht op 300m! Hartje zomer! De zon gaat hier om 21.37 uur onder!  Ik heb nu ook 14 video’s geüpload met video nr. 4, 8a en 12 als aanrader. 

Vanuit Puyuhuapi  hebben we ruim 200 kilometer afgelegd over de Carretera Austral richting Puerto Aisen.  Onderweg gingen we over een onverharde pas van 500 meter, het hoogste punt van de Carretera. We kwamen langs gletsjers en watervallen en reden gedeeltelijk in de regen en onder het laag hangende wolkendek.  Sommige stukken kon je 60 km/u rijden, op andere stukken moest je terug naar 30 km/u om zo in staat te zijn om alle kuilen in de weg te ontwijken.

 In Puerto Aisen hebben we eerst door het centrum gelopen om vervolgens ons airbnb-adres op te zoeken.  Het was een echt doorsnee-Chileens huis met zoals gebruikelijk een volop brandende houtkachel in de woonkamer, eventueel aan te vullen met elektrische verwarming elders. De gastvrouw en gastheer hebben drie jaar geleden hun uitstekende banen opgezegd in Santiago (zij deed research in de diergeneeskunde en hij had ruim 100 man personeel onder zich in de installatietechniek).  Maar in plaats van het moeten presteren in Santiago hebben zij ervoor gekozen om een rustig (“tranquillo”) bestaan op te bouwen in Puerto Aisen en daar rustig een gezinnetje te stichten in een omgeving waar alleen maar publieke scholen zijn en je niet geleefd wordt door de tijd.  In de stromende regen hebben we via één van de langste hangbruggen van Chili en geheel oranje gekleurd, het havenstadje Puerto Chacabuco bezocht.  Daarna naar het Lago Risna, waar we de in oranje overalls geklede  zalmkwekers de netten zagen ophalen. Daarna nog een mooie tocht naar het Laguna Los Palos, waar we net even buiten de auto konden lunchen gedurende 10 minuutjes zonneschijn.  Daarna nog meer regen, want het regent hier per jaar zo een 2800mm en dat is bijna vier keer zo veel als in Nederland. ’s Morgens waren de bergen vanaf 300 meter besneeuwd en dat is ook hier vreemd voor de tijd van het jaar.  

De zon gaat inmiddels om 21.37u onder en toen ik laatst in het zonnetje ging zitten kwam ik er op een nare manier achter dat de zon hier niet naar rechts maar naar links draait en dus zat ik 5 minuten later weer in de schaduw!!! Op 8 januari in de stromende regen naar de regionale hoofdstad Coyhaique vertrokken en inderdaad kwam, zoals voorspeld door onze gastvrouw, na de tunnel en een bergpas het zonnetje weer tevoorschijn.  Het airbnb-adres heeft een moderne nieuwbouw-uitstraling. We hebben heerlijk door het stadje gelopen waar in een soort decagram (embleem van de Chileense politie) er 10 wegen uitkomen op het Plaza de Armas, waarop je dus vanuit het midden 10 wegen in kon kijken. Dat maak je toch ook niet elke dag mee! 

De dag erna hebben we gewandeld in Nationaal Park Coyhaique. Daarna hebben we een prachtige autorit gemaakt 27 km over onverharde wegen naar Villa Ortega en vervolgens idem nog 30 km naar de Carretera Austral (zie foto’s)om vervolgens de 70km terug te rijden naar Coyhaique.   Regelmatig de bandenspanning controleren is vaste prik en thuis aangekomen zagen we dat de rechter achterband heel zacht (lek) is. Gelukkig  waren we weer in de stad zodat we die de volgende dag hebben kunnen laten repareren voor  4 euro (inclusief wiel van auto afhalen, gaatje van 1 mm opsporen, band van velg, plakken en alles weer in omgekeerde volgorde plus overige banden weer op spanning brengen!). ’s Avonds lekker tot half negen in het zonnetje gelezen op een bankje met uitzicht over de brede vallei van Coihaique.  We gaan op 11 januari richting Puerto Rio Tranquillo en zullen het dan 7 dagen zonder Wifi-internet moeten doen, maar misschien nog een beetje 4G.