Verslag 34 Van Honduras naar Nicaragua

Beroving in Managua;

Kleurrijke straatjes, fraaie kerken en gezellige terrasjes in het koloniale stadje Granada;

Lekker in het hangmatje op het eiland Ometepe in het Meer van Nicaragua;

Een prachtige mountainbike tocht in het “Open Luchtmuseum” op Ometepe;

Op 2 februari nemen we ’s morgens vroeg de boot naar La Ceiba en vandaar naar de hoofdstad van Honduras: Tegucapalpa.  We stappen aan het eind van de middag naast het busstation een hostel binnen, lezen wat en kijken tv.   Rond  de busstations is het hier niet veilig, dus we eten dichtbij op  50m afstand van het hostel .

De volgende dag nemen we de taxi en daarna de bus naar Managua in Nicaragua. We zitten bijna 10 uur in de bus en vooral bij de grens is er lang oponthoud.  Ook in Managua vinden we snel een hostel en eten daar vlakbij. We spreken een Amerikaan die vandaag op klaarlichte dag is overvallen door twee jongens die om een sigaret vroegen. Zijn rugzak met laptop en fototoestel werden op brute wijze afgenomen.  In Nederland vriest het 15 graden!

We reizen per bus naar het grote meer van Nicaragua en komen al vroeg in Granada aan.  Ons hostel ligt midden in de straat met allemaal cafeetjes en restaurantjes. Heel gezellig dus. Granada is een oude koloniale stad uit 1524 met kleurrijke straatjes en een prachtig Parque Central.  Het ligt aan de voet van een vulkaan. Ik laat voor 60 eurocent en 1,5 euro  batterijen in mijn beide horloges zetten.  We lopen over de markt en langs de fel gekleurde huizen en naar het meer. Op de tweede dag huren we een fiets en maken een tocht door de stad over de markt en over een begraafplaats en naar een fort dat dienst deed als opslagplaats voor kruit. Vervolgens fietsen we langs mooie pleinen en kerken richting het reusachtige Meer van Nicaragua.  Daar fietsen we over het ongeveer 3 km lange recreatiepark waar het op deze zondag druk is met dagjesmensen die genieten van het fraaie weer (29 graden Celsius).  We lezen een boekje op het strand en leveren aan het einde van de middag de fietsen weer in. ’s Avonds kijkt Hans naar de Super Bowl (football) en daarna nuttigen we een heerlijke pizza en halve liter rode wijn vlak bij ons hostel.

Op maandag doet Renee nog wat boodschappen terwijl Hans op een fiets de boottickets koopt. Want om 14.00 uur vertrekt de boot naar het eiland Ometepe.  Daarop bevinden zich de twee vulkanen Concepcion (1610m) en Maderas (1394m) met elkaar verbonden door een landbrug. We nemen ’s avonds om 18.30u het busje naar Santo Domingo met het gelijknamige strand. Onze kamer heeft uitzicht op het meer en bij een stevige bries zijn er zijn veel golfen en is het aangenaam vertoeven in de hangmatten. De beloofde Wifi doet het echter niet. We wandelen langs het strand van Santo Domingo en ontmoeten backpackers die  al 3 uur op een bus te wachten. 

Op de 2^e volle dag huren we voor bijna 7 euro een mountainbike en maken een 45km lange mountainbiketocht rond de vulkaan Maderas.  Het lijkt wel of we door een Openlucht Museum fietsen.  Jongelui lopen met grote stukken hout op hun hoofd, want er moet ’s avonds weer gekookt kunnen worden.  We rijden achtereenvolgens door de dorpjes Santa Cruz en Merida en in die laatste plaats drinken we een kopje koffie en delen ballonnen uit aan de plaatselijke jeugd.  We ontmoeten mannen te paard, toeristen op bromfietsen, en vooral veel jongemannen met manchetta’s  (lange junglemessen) .  We passeren een ossenkar beladen met hout en een visser  komt met zijn zoon aangevaren en hun dochter komt met een bak uit het huisje om het dinner voor die dag (10 verse vissen) mee te nemen. Een andere zoon hoost het water uit de boot. Verderop staat een visser met een vislijntje in zijn hand.  Om de 2 uur komen we een gele schoolbus tegen.  Om de zoveel kilometer staat een geel bordje om een evacuatieroute aan te geven voor het geval de vulkaan uitbarst (voor het laatst in ons geboortejaar 1957!).  We komen een vrachtwagen tegen die volgeladen is met groene bananen.  De bananenplantages zijn bezaaid met grote lavarotsen.  We passeren San Ramon en drinken een colaatje in Tichana, waar men gewoon doorwerkt aan het vertimmeren van het terras. De weg loopt steil omhoog naar San Pedro en ter hoogte van La Palma trekken we even onze regencapes aan en schuilen voor de regen. Die stopt gelukkig weer naar 10 minuten waarna we lunchen in El Corozal. We zitten als het ware midden op het erf aan een tafeltje en worden omringd door loslopende varkens, kippen, eenden en een hond. De vrouw des huizes is vlak naast ons bezig om vissen schoon te maken, waarbij de kieuwen en ingewanden worden verwijderd. Smakelijk eten!! De vaak rotsachtige weg vraagt veel van onze stuurmanskunst. Hans noemt het een uitdagend technisch parcours. Renee vindt het gewoon een klotenweg en krijgt last van blaren op haar kont.  In Balgue neemt Renee nog een kopje koffie en geniet Hans van het observeren van golfen die tegen de in het meer staande bomen ophoog klotsen. Gelukkig is het laatste stukje weg verhard en hebben we de harde wind niet tegen.  Hans spoelt onder de hoge golven in het meer het zweet af terwijl Renee een douche neemt.  Renee heeft de komende dagen wat last bij het zitten!!!  Het eten bij de sjieke eettent van de buren was niet zo een succes. Voor Wifi vroegen ze een dollar extra  (dus geweigerd) en aan het eind kwam er nog 15% taks en 10% bedieningskosten bij. 

Donderdag 9 februari genieten we opnieuw van de zon, de wind, het meer en de hangmatten in ons hostel.  Hans spot nog een paar apen. Vrijdag 10 februari vertrekken we om 9.00u met de bus naar de andere kant van het eiland en blijven daar 1 nacht bij het plaatsje San Jose del Sur.  De dag erna vertrekken we ’s morgens vroeg met de boot naar het vasteland en de bus naar San Jose in Costa Rica.