Verslag 38 Cartagena in Colombia

De berucht boottocht naar Turbo valt reuze mee

Prachtige ranches onderweg naar Cartagena

Cartagena, de fraaiste koloniale stad van Colombia

Elke dag strak blauw, 32 graden met een heerlijk windje

Na 3 heerlijke dagen in het rustieke Capurgana nemen we op maandag 5 maart om 7.30u de beruchte speedboot naar Turbo.  Deze grote sloep met twee 220 PK motoren kan bijna 40 mensen met grote snelheid vervoeren en we hadden al veel verhalen gehoord van reizigers die al de klappen op de golven hebben beschreven en met een blauwe kont de 2,5 uur durende reis hebben overleefd.  De zee is echter kalm en de reis verloopt soepel.  Onderweg werd een tegemoetkomende sloep aangehouden en kregen we wat extra benzine, want daar was blijkbaar niet voldoende van aan boord.

In de LonelyPlanet staat Turbo beschreven als een plaats waar je op turbo snelheid ook weer vandaan wilt komen en dat klopt. Meteen op de pier liepen allerlei mensen met ons mee om toch vooral met hun bus verder te reizen.  Na wat rondvragen zijn we zelf anderhalve blok verder gelopen om zelf bij een busstationnetje een afspraak te maken. Voor 20 dollar mochten we daarna opgevouwen achterin een pickuptruck de reis vier uur vervolgen over vaak stoffige onverharde wegen. In Monteria nemen we het busje naar Cartagena, waarbij de chauffeur allerlei capriolen uithaalt om de verschillende gaten in het asfalt te ontwijken.  Overal komen we bananenplantages enFinca’s tegen, fraaie ranches met omheinde weiden met bomen en koeien daarin. Vandaag zien we meer koeien dan in de 8 maanden hiervoor bij elkaar opgeteld. Om 21u nemen we in Cartagena de stadsbus naar het oude centrum en om 22.30u vinden we ons hostel “La Espanola” in de backpackerswijk Getsemani.  Daar kamen we ons bootmaatje Luis weer tegen.  We eten pizza en genieten tot in de vroege uurtjes van het snelle internet.

De dagen daarna brengen we door met het bezoeken van de ommuurde oude stad met haar fraaie pleinen en vele beelden, smalle straatjes, kleurrijke huisjes met overhangende balkonnetjes, de vestingmuren, souvenirwinkeltjes, de grootste vesting van Zuid Amerika namelijk Castillo San Felipe, winkelcentrum, en een fraai kerkpleintje in onze wijk Getsemani.  Hans kijkt het NOS-journaal, “Pauw en Witteman” en “De Wereld Draait Door” op uitzendinggemist.nl.   Renee leest veel en we genieten op het terras van de hoge temperaturen (32 graden) maar met een uiterst aangenaam fris briesje.  De fan in onze kamer biedt voldoende afkoeling.  We bellen nog via Skype met beide ouders, want pa en ma Platje zijn weer teruggekomen uit Curaçao en pa Jorna herstelt goed van zijn operatie in het ziekenhuis van Hoogeveen.

Op 9 maart lopen we vanuit het hostel 100m naar het kruispunt en stappen daar zo op een bus die ons in een uurtje naar de busterminal brengt. Daarmee sparen we 8 euro taxikosten uit.  Terwijl de bus nog rijdt schreeuwt men bij de busterminal al “Santa Marta, Santa Marta?” en een halve minuut later zit onze bagage in een busje welk ons meteen in 4,5 uur naar Santa Marta brengt. Vanwege de bagage nemen we daar een taxi ($3,5).  De weg slingert op het laatst omhoog over een klif en dan duikt plotseling het vissers/backbackersdorpjeTaganga op.  Hans bekijkt een achttal hostels en kiest aan het drukste strand gelegen hostel Dumbira vanwege de ruime kamer met uitzicht op zee, de fraaie badkamer, balkon, airco, Wifi (helaas niet werkend) en het gezellige strand en dat alles voor 22 euro per nacht.  We genieten aan het strand van een fraaie zonsondergang.