verslag 4 Colombia

We hebben 3 nachten geslapen in San Gil, waarbij we de eerste avond op het Plaza Mayor hebben doorgebracht met het lezen van een boek.  Op dag 2 zijn we gaan raften op de Rio Fonce en hebben we de prachtige botanische tuin bezocht. Op dag 3 hebben we een bustochtje gemaakt naar het 300 jaar oude Spaans koloniale plaatsje Barichara met haar stenen straatjes, witte huisjes  en kathedraal. Vandaaruit een prachtige wandeling gemaakt naar het 10 km verderop gelegen Guane (zie foto’s).

Van San Gil zijn we, met een bus overstap in Tunja (2820m), verder getrokken naar het ruim 400 jaar oude en op 2100m hoogte gelegen Spaans koloniale dorpje Villa de Leyva . Daar kregen we het aanbod om bij iemand thuis een fraaie kamer met balkon te huren. ‘s Avonds gegeten aan het grote plein dat mogelijk wel bijna 200 bij 200m groot was, mogelijk de grootste in Colombia, en vreemd genoeg zonder ook maar enige boom of plant daarop! Dit in tegenstelling tot alle andere Plaza’s die we gezien hebben. Op de tweede dag heeft Hans een mountainbike gehuurd en in de omgeving een dinosaurusfosiel (El Fosiel) bekeken, een historische site (een soort Stonehenge uit de vroege eeuwen)  en het klooster Convento del Santo Ecce Homo. Op zondag zijn we vertrokken naar de hoofdstad Bogota.

“No Guts, No Glory”

Een tennis- en golfmaatje van mij wees mij onlangs nog op de uitspraak “no guts, no glory”, of te wel: wanneer je niet was risico neemt bij deze slag, dan zul je ook nooit die sensatie ervaren die met dat risico nemen gepaard gaat.  Dus tekende Renee en ik in voor rafting op de rivier Rio Fonce, die, zoals wij op de getoonde videobeelden konden zien, toch een aantal leuke klasse 3 versnellingen in zich heeft. ’s Nachts begon ik hem toch wel een beetje te knijpen. Ik had al 2 dagen last van een kramp in mijn kuit en wat misschien nog wel erger is, al 3 dagen last van ernstige diarree.  Ik had de avond daarvoor biscuits en bananen als  avondmaal, opdat ik de Rio Fonce niet al te veel zou bevuilen. Mijn donkere zwembroek moest dan de rest maar doen. Maar misschien was het alleen de Lariam (anti-malaria medicijn) die deze waanbeelden hebben veroorzaakt, want we hebben de volgende dag een prachtige tocht gemaakt met diverse adrenalinekicks en een hoop plezier en gelukkig een schone zwembroek. NO GUTS, NO GLORY kreeg daarmee extra betekenis!