Reisverslag Sumatra 2014 nr.5 Harau Vallei en Maninjau Meer

Dit verslag verhaalt over een scootertocht door de Harauvallei met een steile jungleklim naar een waterval, met een overbeladen bus in 44 krappe haarspeldbochten afdalend naar het Maninjau Meer en met de scooter 70km rond dit meer met fraaie rijstvelden en palmbomen.

Met gids Ronie en 2 Zwitserse meisjes hebben we van 9u tot 19u een dagtocht gemaakt vanuit Bukittinggi naar de Harau Vallei.  Na een bezoek aan het fraai op een heuvel in Batakstijl gebouwde gemeentehuis en idem een kantongebouw, bezochten we onderweg een schuur waar chips werden geproduceerd en een plaats waar bakstenen worden gemaakt.  Onderweg kwamen we een aantal feesttenten tegen half op de weg gebouwd, die dienst doen als plaats waar de huwelijksgasten worden ontvangen. We kwamen 1 bruidspaar tegen achterin een pickuptruck. Uiteindelijk rijden we de Harauvallei binnen en stoppen bij de ecolodge. Daar lopen we naar een plaats waar grote vlinders te fotograferen zijn. We drinken wat bij de ecolodge en gaan op drie bromfietsen door de Harauvallei langs kleine dorpjes, rijstvelden, steile rotswanden, enz.  We klimmen te voet en ons vasthoudend aan boomstronken, takken en lianen via een steile doorgang in de jungle naar de 2e etage van een waterval. Daar genieten we van onze onderweg gekochte lunch. Veel Indonesiers eten buitenshuis omdat ze te lui zijn om zelf te koken en voor de prijs hoef je het inderdaad niet te laten. Mijn nassi met kipmaaltijd kostte nog geen euro en was voor mij teveel om op te eten! De meisjes trokken nog even de bikini aan voor een watervalmassage. Terug in de ecolodge hebben we geluisterd naar gitaarmuziek terwijl we uitkeken over de rijstvelden en steile rotswanden.

Na een rustdag zijn we ’s morgens om 9uur met de bemo naar het busstation vertrokken en konden daar meteen plaatsnemen in de klaarstaande bus.  Die moest echter nog helemaal vol geladen worden op het dak met allerlei pakketjes en andere koopwaar. Pas om 11 uur vertrokken we richting het Maninjau meer. Dat ging over fraaie bergpassen langs mooie sawa’s, oerwoud en palmbomen. Uiteindelijk slingerde de weg in 44 zeer krappe haarspelbochten naar beneden naar het meer, waarbij het hulpje van de buschauffeur achter in de bus telkens een signaal gaf aan de buschauffeur of hij de bocht al wel of niet kon nemen. In het plaatsje Maninjau vonden we per voet de Muaro bungalows aan het kratermeer. Met 9 huisjes en een gemeenschappelijke eetruimte, ver van de weg en vlak aan het meer is het goed vertoeven hier voor 8 euro per nacht. We zitten op de 2e verdieping van een huisje met een mooi terrasje uitkijken op het meer, een badkamer met (koude)douche, mandy en zittoilet, maar geen wastafel, dus ouderwets tandenpoetsen boven het cloiset! ’s Middags was er een flinke regenbui en daarna spoelden allemaal dode vissen aan op ons strand. De dag daarop waren het er honderden die stuk voor stuk uit het water werden gevist en werden begraven in een massagraf.  Er schijnt wel eens vulkanische activiteit te zijn in het meer en mogelijk dat  zwaveldampen hebben geleid tot deze massale vissterfte.  Aan de rand van het meer zijn veel viskwekerijen in het meer gebouwd. We hebben een bromfiets gehuurd en zijn de 70km rond het meer gereden in ruim 3 uur tijd.  De bootjes bestaan uit 1 stuk dus eigenlijk een uitgeholde boomstam. Langs de weg zie je ze het hout eruit hakken. ’s Avonds vangt men hier kreeftjes met lampjes op het hoofd en visnetjes in de hand. De temperatuur is hier rond de 25 graden en tot nu toe  regent het hier ruim een uur in de loop van de middag.  Een prima plek om een weekje door te brengen.