Reisverslag Sumatra 2014 nr. 6 (SLOT): Padang en Bungus Bay

Het openbaar vervoer in Sumatra is een avontuur op zich, In Bungus Bay zien we de vissers voor ons huisje de netten binnenhalen. Wat een belevenis. Zie ook nieuwe foto’s

Na een week aan het Minanjau Meer zijn we met de bus via Bukittinggi naar Padang vertrokken. We hadden daar een hostel vlak bij het strand en het was er erg warm en dus blij met de airco op de kamer..  Omdat ons visum on arrival maar 30 dagen geldig is, moesten we eerst ons visum verlengen. Dat betekent drie keer naar het immigration office, want eerst een formulier invullen, op de 2e dag betalen en fotos laten maken en dan op de derde dag mag je je paspoort ophalen. We zijn naar Padang Hill gelopen en hebben het zwerfvuil in de rivier en in de stad mogen aanschouwen. Dat is ook hier in geheel Sumatra een groot probleem, want iedereen gooit maar van alles en nog wat uit de auto of in de rivieren.

Het openbaar vervoer is een hele belevenis in Sumatra. Om bijv. bij de immigration office te komen namen we eerst een bemobusje, voor  elke route een andere kleur , waar je zo instapt en waarbij je meestal 3000 roepia (20 cent)  betaalt. De chauffeur int het geld na afloop van je ritje en soms zie je dan ook dat iemand een propje samengevoegd geld van achteruit het busje op het dashboard gooit. De OV-chipkaart lijkt hier nog ver weg.!  Daarna stappen we over op een chickenbus, felkleurig, misschien beter discobus te noemen want de muziek staat meestal zo hard dat je de rest van de dag wegens adaptatie het lawaai van de moskees niet eens meer hoort.  Elk nadeel heeft zijn voordeel, zou Cruijf zeggen. Voor opnieuw 3000 roepia brengt die bus ons 5 kilometer verder in Padang. Aan de buitenkant van zo een chickenbus hangt meestal ook een jongeman die als propper dienst doet en alle mensen op de stoep benadert of ze mee willen. Dat gebeurt vooral bij de overdekte bushaltes van de officiele stadsbus (airconditioned dus 3500 roepia). De vrije marktwerking kent men hier dus ook.  Mocht je dan nog te ver van je einddoel uit moeten stappen dan is er altijd wel een riksja of een bromfietstaxi (klim maar achterop!) die je verder helpt. De auto's die hier verder rijden zijn overigens over het algemeen prachtig nieuwe Toyata spacewagons, maar de goedkopere busjes hangen aan elkaar van plamuur, plakband en andere bindmiddelen.

Om naar Bungus Bay te kunnen gaan (20 km ten Zuiden van Padang) staan er in het centrum bij de markt speciale bemobusjes klaar, die ongeveer de grootte hebben van mijn VW Transporter busje, maar waarbij je met een zijdeur instapt en plaats neemt op de vier rijen bankjes. Wanneer je dan denkt dat het busje helemaal vol zit en wel zal vertrekken, dan mis je toch wel het idee, want de propper lijkt wel van éénentwintigen te houden, want in het smalle gangpad worden kleine krukjes geplaatst en een klein kind moet op schoot en wanneer we dan met 21 man onderweg gaan, blijkt er halverwege de rit ook nog op het treeplankje van de bus een nr.22 plaats te kunnen nemen. Van zelf sprekend rijden we met de deur open, want er is geen ruimte om die nog te sluiten.  Wanneer de ruitenwisser het dan niet doet en de regen met bakken uit de hemel valt, de chauffeur dus nauwelijks wat kan zien, ook dan hoor je niemand klagen. Maar dat is ook niet zo gek wanneer je dan na 20km slechts 6000 roepia (40 cent) hoeft af te rekenen).

In Bungus Bay bekijk ik wat verschillende "resorts" en kiezen we voor het  populaire Carlos bungalows. We zitten in een bungalow aan het strand met inpandige douche en toilet en een lekker balkon met fijne stoelen en zo kun je je laatste week van de vakantie prima doorbrengen. Het licht valt een paar keer per dag uit, de wastafel in de slaapkamer heeft geen afvoer (en dus geen functie) dus het tandenpoetsen gebeurt wederom boven het toilet. Dit keer wel een Europees zittoilet, maar omdat de watervoorziening niet deugt, moet die wel vanuit de mandi met een plastic steelpannetje worden doorgespoeld.  Er stak een stuk hout uit een buis en toen ik daar per ongeluk tegen aan schopte, spoot het water eruit . Dat stuk hout kon ik weer gemakkelijk in de buis draaien, dus voor de loodgieter valt hier nog aardig wat eer te behalen, want ook de warme douche was natuurlijk kapot en het water voor die douche kwam weer vanuit de zelfde aanvoer als de mandi. Maar voor nog geen 10 euro per nacht moet je natuurlijk ook niet zeuren en dat doen we dus ook niet.

Bij de buren liep er vanochtend een grote muis of kleine rat naar het terras en deze werd achterna gezeten door een kip en ook de poes was er als....eh... de kippen bij.  De poes won overigens en hoeft dus vanavond waarschijnlijk niet weer om onze afgekloven kippepoten te bedelen.

Elke dag kijken we vanaf ons terras of liggend op het strand naar de lokale vissers die hier op 10 meter afstand op de oudewetse manier hun vis vangen. Dat gaat als volgt: een boot zet de netten uit tot wel op 400 meter vanaf het strand en daarna wordt in twee ploegen van vier tot zes man eerst het touw en daarna de netten binnengehaald.Ze hebben allemaal een band om de heup met daaraan een kort stukje touw dat om het net wordt gedraaid zodat men achteruit lopend het net binnen kan halen.  De achterste loopt dan weer naar voren en zo is men ruim een uur bezig om die 400m binnen te halen. Daarna wordt het laatste stuk net met vis erin dichtgeknoopt en met een man of 15 op het strand getrokken. Vaak lukt dat niet helemaal op het steile strand , maar dan wordt het net een beetje geopend en er eerst een paar honderd kwallen uit het net verwijderd (met de hand!), waarna het lichter geworden net iets gemakkelijker op het strand kan worden getrokken.  Daar wordt het net geopend en selecteert men de visjes.  Een soort vis wordt blijkbaar niet gegeten en overboord gegooid, maar de andere drie soorten worden in verschillende bakken gedaan.  Kinderen zie je als aasgieren met een bakje de wegspringende vissen vangen.  Er komen tientalle mensen vis halen, meestal een halve kilo (50 kleine visjes) voor nog geen euro.  De overgebleven vis wordt waarschijnlijk verkocht aan de markt.  Inmiddels wordt het volgende net binnen gehaald (maximaal drie per dag).  Elke ochtend wordt er ook een stalletje met koffie, thee en eten geopend bij die vissers en zo zijn er heel wat mensen in touw.  En dat allemaal dus vlak voor onze neus, een prachtig gezicht.

We hebben nog een dagtochtje gemaakt met de boot met nog vier jonge Fransozen en zes Duitsers, waarbij we op twee eilandjes gesnorkeld hebben en hebben genoten van een uitgebreide lunch.  Op zaterdagavond rond een uur of elf had een groep jongelui uit Padang besloten om op het strand voor onze bungalow een feestje te bouwen. Ze hadden keiharde Technomuziek meegenomen die samen met het lawaai van de golven misschien voor DJ Tiesto aanleiding zal zijn om een nieuw soort Techno Wave te componeren.  Toen om 5 uur 's morgens ook nog eens de Moskee zijn versen begon uit te zenden was het feest compleet.  Geen van de gasten had een oog dicht gedaan!

Maandag hebben we on Padang ons visum opgehaald en woensdag a.s. zullen we vanuit Padang via Kuala Lumpur huiswaarts vliegen.  Terug aan het werk na 5 relaxte weken tussen heel vriendelijke mensen. We verheugen ons wel weel op een glaasje wijn, een partijtje golf of tennis.