Verslag 13 Ecuador: Galapagos Isabela en naar Peru

Op donderdag 1 september zijn we samen met Derek en Katrin met een kleine kajuitboot (18 personen) naar het eiland Isabela vertrokken. Na ruim 2 uur kwam Renee kletsnat uit de boot, want zij zat helemaal achterin bij de 2x 200pk motoren en het opspattende water gaf voor mij telkens prachtige regenbogen en voor Renee minder fraaie regenbogen.  Op de pier bood hosteleigenaar Lauro ons een verblijf aan voor 10 dollar per nacht en dat bleek in het plaatsje Puerto Villamil en  achteraf inclusief Wi-Fi, inclusief gratis sinaasappels en bananen. We hadden een appartement met twee slaapkamers, twee tv’s  en een keuken, met als enig nadeel dat we door de kamer van Derek en Katrin moesten lopen om bij de douche/wc te komen.  Lauro bleek een “tranquilo” kerel die ons telkens maar weer op de gratis bananen, sinaasappels en water wees. Hij zette ook de ons bekende Galapagos DVD op en liep mee om ons winkels en restaurants aan te wijzen. Een echte gastheer dus bij wie we dus ook maar al onze tours, tickets en  taxi’s hebben besteld.

Vrijdag hebben we een fraaie wandeling gemaakt langs het strand en de verschillende lagunes met daarin slechts 1 flamingo. Onderweg kwamen we nog 5 reuzenschildpadden tegen, reusachtig grote zeeleguanen (veruit de grootsten tot nu toe) en tevens hebben we een mooi uitzichtpunt beklommen en zijn in een lavatunnel afgedaald. ’s Middags zijn we via een omweg naar het haventje gelopen waar we bij Concha y Perla gesnorkeld hebben. Daar kwamen we een verdwaalde pinguïn tegen, prachtige zeeschildpadden, zeeleeuwen en een pijlstaartrog.

Zaterdag vroeg opgestaan om een tour te maken eerst met een bus en daarna wandelend naar de vulkanen Sierra Negra en Chico.  Sierra Negra is 8 jaar geleden nog uitgebarsten maar al haar lava is binnen in de 10km brede krater “caldera” terecht gekomen, waardoor de ene helft van de krater zwart is van het verse lava en de andere helft groen gebleven.  Tijdens de wandeling omhoog liepen we in de regen/mist langs allemaal met mos en varens begroeide natte vegetatie. Daarna op weg naar Chico (in 1985 voor het laatst uitgebarsten) liepen we over het lava langs cactussen in een zeer droge omgeving. Dus binnen 4 km twee verschillende klimaten tussen de vochtige zuidkant en droge noordkant. Na 3 uur lopen hebben we geluncht op het uitzichtpunten bij de vulkaan Chico, waar we enkele kraters konden zien en een kaal en dor lava veld van wel 15km lang dat richting de zee liep.

Zondagochtend zijn Derek en Katrin vertrokken en wij zijn tot dinsdagochtend gebleven en hebben nog een dagje in Porto Ayora doorgebracht. De tussenliggende tijd hebben we vooral gevuld met lezen, internetten, Skypen, foto’s uploaden en reis blog bijwerken en onze maand in Peru plannen. Ook veel met de Duitser Horst gesprochen, die twee jaar via school gespaard heeft voor zijn sabbatical. Stefan heeft inmiddels zijn eerste week tennislessen van mij overgenomen op ETC en dat is prima verlopen. Ik heb voor het eerst weer na 8 weken reizen via o.a. ITFtennis.com wat gelezen over tennis.  Dat is toch wel veel lekkerder vanuit een hangmat zonder enige tijdsdruk, deadline of andere sores. Daarna zijn we op woensdag 7 september naar Guayaquil gevlogen. Nadat we de bril van Renee hadden opgehaald in de stad hebben we een uurtje of vijf gewacht op onze nachtbus naar Loja.

In het kruis getast

D e nachtbus vertrok om 22u maar me kamen de bus pas in nadat we stevig gefouilleerd waren en de betrokken beveiligingsman moest vooral ook in mijn kruis naar wapens zoeken. Ik dacht dat alleen Michael Jackson een dergelijke handeling verrichtte.  We kwamen om 5.30u ‘ochtends in  Loja aan. Meteen een kaartje gekocht voor de bus van 24u naar Zumba en onze bagage op het busstation achtergelaten. Met de taxi zijn we naar het Plaza Central gereden waar de kerk al stampvol zat om 6.30u, want 8 september is het Mariafeest (Virgin del Cisne). Na een snel ontbijt bij het Plaza de Simon Bolivar hebben we eerst de Maria processie gezien en zijn we achtereenvolgens in het muziekmuseum geweest (Loja staat bekend om zijn muzikale talent), vervolgens naar een uitzichtpunt met een fraai overzicht over de stad en daarna naar het prachtige Parque Recreational “Jipiro”.  Daar stonden allemaal Eftelingachtige huisjes, lama’s, waterfietsen, glijbanen, zeer grote skatebaan, tennisvelden (1 zonder net!), enz. Aan de overkant van het park hebben we de kermis bezocht die opviel door zijn vele draaimolens, en daar was ook veel handwerk te koop uit verschillende gebieden van Ecuador. Terug op het Plaza Central vielen we midden in de optocht met allemaal praalwagens en folkloristische klederdracht, dans en muziek. Na het eten was er overal muziek, Mexicaans 8-tal in de kerk, een Ecuadoriaans 12-tal speelde locale muziek, er was nog een bandje en later kwam er nog een DJ-optreden met voor de jeugd wat modernere muziek. Het plein werd steeds voller met duizenden mensen want vanaf 21u werden de vuurwerktorens afgestoken, waar men de hele dag in verschillende groepen aan had gewerkt. Met veel draaiende elementen, spuiters, knallen, enz.  Daarnaast nog levensgevaarlijk vuurwerk dat midden in het publiek werd ontstoken en regelmatig te vroeg ontplofte of in plaats van verticaal plots een horizontale richting nam en tegen de mensenmenigte aan kwam. In het gedrang heeft een tweetal nog geprobeerd mijn portemonnee te zakrollen, maar toen ik een duw kreeg en iets aan mijn zak voelde, was ik meteen alert en verder dan een openrits waren ze niet gekomen en mijn blik was dusdanig boos, dat de jongeman zich snel uit de voeten maakte. Voorlopig was ik weer genoeg in het kruis getast!  Daarna nog een nachtbus genomen (onverharde weg 8 uur) en op vrijdag 9 september de grens van Peru overgestoken bij het plaatsje La Balsa.

Kortsluiting onder de douche: vuurwater!

Het zal je maar gebeuren; sta je lekker te douchen en dan staat ineens de douchekop in brand!! Dat gebeurde onze drie Israëlisch buurmeisjes die moord en brand schreeuwden. De lampen van het hostel knipperden maar de stop sloeg er niet uit!  De betrokken dame mocht haar douchebeurt bij ons in het appartement afmaken. Dat kan hier allemaal in Zuid Amerika, waar een warmwaterdouche bestaat uit een grote douchekop waar allemaal vage elektrische losse draden op aan zijn gesloten. We hadden in Nederland de tip al gekregen: douche opendraaien en verder nergens meer aanzitten! Maar Israëlieten die zijn wel wat aanslagen gewend. “Tranquilo”was het enige dat Lauro wist toe te voegen.