verslag 14: het Noorden van Peru

Stel je voor dat je allebei je paspoort kwijt bent na een lange dag reizen vanaf de grens van Peru en na een slechte hostel in een lelijk stadje en nog een dag reizen eindelijk aankomt in Chachapoyas, je gaat inchecken en je komt er achter dat je paspoorten kwijt bent!!!  Aan de grens heb je nog ingecheckt in een onbekend hostel en daarbij je paspoort gebruikt. Wat doe je dan? Je dropt je bagage en neemt meteen de zelfde route terug naar de grens van Peru, waar in het hostel blijkt dat ze jouw paspoort ook niet hebben. Paniek alom. Op de terugweg opnieuw naar Chachapoyas wordt je aangehouden door de politie en moet je gaan uitleggen dat je je paspoort kwijt bent, je pakt je tas en wat voel je daar in het verborgen vakje????? ……………………de beide paspoorten!! Dat overkwam een Engels stel die wij in Chachapoyas ontmoetten en die precies de zelfde route als wij hadden genomen vanaf de grens (La Balsa).  Ben je blij en omhels je elkaar of ben je boos en wil je elkaar wel wurgen? Hoe reageren op zo een moment je hormonen: vieren ze een feestje of gaan ze elkaar te lijf!? Gelukkig dat het ons niet is overkomen!

Nadat we de grens van Peru bij La Balsa zijn overgestoken hebben we een lift gekregen van een bromfietstaxi en daarna konden we met een kleine truck helemaal meerijden tot aan Jaen. Onderweg hadden we nog een lekke band (terwijl we aan het lunchen waren), maar gelukkig kon dat snel verholpen worden. Ook hadden we politiecontrole en die vonden een groot vleesmes voor in de auto. De chauffeur moest uitleggen dat dit mes ter zelfverdediging was en we konden daarna de route weer vervolgen.  Jaen is geen aantrekkelijke stad, veel bedelaars en veel opgebroken wegen. We hebben in een restaurantje 3 uurtjes gecomputerd onder het genot van een lekkere vruchtensalade en konden daarna om 19u met de bus vertrekken en kwamen om 22u in Pedro Ruiz aan waar we meteen een hotel zijn ingedoken. Na 2 nachtbussen en twee hele dagen reizen voelden we ons echt vies. Voor iemand die gewend is om 2x per dag te douchen blijkt 50 uur zonder douche echt een straf te zijn. De volgende ochtend in een auto naar het 50km verderop gelegen Chachapoyas vertrokken. Daar hebben we in Hotel Plaza 2 nachten doorgebracht. Op zondag 11 september hebben we een wandeling gemaakt maar die pakte niet helemaal uit zoals we hadden gehoopt. Er gingen geen busjes richting het plaatsje Levanto en na 1 km bleek het geen 3 uur wandelen maar 22km bergop.  Na 8km zijn we daarom weer omgekeerd zonder de archeologische opgraving Yalape te hebben gezien.

De dag daarna hebben we een georganiseerde tour genomen naar Kuelap (3000m), een oude ommuurde nederzetting op de top van een berg. De muren waren tussen de 6 en 12 meter hoog en alleen al binnen deze muren zijn ruim 400 huizen aangetroffen, twee tempels en andere gemeenschapshuizen. Deze Chachapoyas bevolking leefden daar ongeveer tussen 800 en 1500 AD totdat ze uiteindelijk door de Inca’s zijn verslagen, vlak voor de inval van de Spanjaarden. De tocht erheen was schitterend. Op een gegeven ogenblik waren we slechts 10km wandelen verwijderd van  1500m hoger liggende Kuelap, maar met het busje moesten we nog ruim 50km over een onverhard bergweggetje omhoog, dal in en dal uit en diverse kleine dorpjes passerend. De Spaanstalige gids legde alles rustig uit en zo af en toe kreeg hij wat hulp van een Engels meisje dat ook goed Spaans sprak. De vesting kende drie nauwe ingangen, gemakkelijk te verdedigen omdat er maar 1 persoon tegelijkertijd  kan lopen. De voor de Chachapoyas cultuur kenmerkende ronde huizen op een stenen plateau met een hoog rieten dak, kende aan de binnenkant telkens een stenen ren voor de cavia’s (voedsel), een holle en bolle steen om graan te malen, en vaak ook werden onder het huis in een soort grafkamer de botresten aangetroffen van de familieleden. Sommige zijn ook in de muren van de stad begraven, en weer anderen als mummies bijgezet. De Engelse toeriste bleef als enige in de plaatselijke slaapplaats (zonder water en elektriciteit) overnachten. Waar je maar zin in hebt! Op de terugweg hebben we in het plaatsje Maria geluncht.

De dag daarna zijn we om 04.50u opgestaan en hebben we een waanzinnig fraaie busreis gemaakt via Leymebamba (Leimebamba) en Celendin naar het 250km verderop gelegen Cajamarca. Dat ging eerst van 2000m over 3600m en daarna in 1 afdaling naar 800m, daarna weer omhoog naar 3800m en vervolgens kwamen we na 12 uur en duizenden bochten in Cajamarca  (2750m) aan.  De eerste 11 uur ging dat over een onverharde eenbaansweg langs steile afgronden. Bij een haarspelbocht was er telkens gewoon een weg uitgehakt in de berg zodat hij daarna weer een scherpe bocht kon maken.  Hostel Plaza ligt aan het Plaza de Armas en had een rustieke uitstraling met houten vloeren, een ruime patio, Wi-Fi internet, gedeelde badkamer en dat voor een mooie prijs van ongeveer 5,50 euro. Cajamarca is een prachtig stadje met fraaie kerken, pleinen en een bijzonder interessante omgeving. We hebben via een prachtig uitzichtpunt over de stad een tour gemaakt naar Cumbe Mayo dat op 3700 meter hoogte ligt en dateert uit de Pre Inca periode (1000BC -1000 AD). De omgeving bestaat uit geërodeerde rotsformaties in allerlei vormen en onze gids wist een hele dierentuin bij elkaar te fantaseren om van de fallussymbolen maar te zwijgen. Naast een heiligdom met hiërogliefen was het meest opvallende een uitgegraven waterkanaal met zelfs 2 aquaducten die dus al uit de tijd van 1000 BC stamt.  ’s Middags hebben we diverse musea, een park en kerken bezocht  De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en gerelaxt en mijn scheerapparaat laten repareren voor 4 euro want die laadde niet meer op, en voor je het weet loop je hier als een soort bebaarde Inca rond! ’s Avonds om 22.15u de nachtbus genomen naar Trujillo aan de kust van Peru