Verslag 15: Huaraz en de Santa Cruz trekking:

Nadat Renee en ik in februari 2011 goede ervaringen hadden opgedaan met onze allereerste “all inclusive” reis naar Egypte (lekker goedkoop zo vlak na de opstand in Cairo), meende we dat nu te mogen herhalen met een “all inclusive””Santa Cruz trekking vanuit Huaraz (Peru). Dit betreft een 4 dagen/3 nachten trekking in de Andes inclusief vervoer, hoogteziekte met overgeven en hoofdpijn (Renee 1^e dag, Hans 2^e dag), gids, kok, muilezeldrijver, 5 muilezels, een klein tweepersoons tentje met zeer dunne matrasjes, geen hoofdkussen, slapen bij 5 graden op 4200m hoogte, veel muggen, elke dag om 6 uur opstaan, regen, zon, prachtige bergen, rivieren, valleien en canions. Alles voor de zelfde prijs dus!

Maar voordat we naar Huaraz gingen hebben we eerst nog 2 nachten doorgebracht in het badplaatsje Huanchaco 8km ten Noorden van Trujillo. De temperatuur viel wat tegen (gemiddeld 19 graden), waardoor we de surfers alleen in wetsuit in actie zagen komen. De vissers hebben hier kleine 1 persoons rieten bootjes met voorop een grote krul zodat ze daarmee tegen de branding in kunnen peddelen. Vanaf de 2^e verdieping van ons hostel konden we het strand en de zee zien en maakten we uitstapjes naar 1)de Chan Chan ruines (Chimu cultuur 1300 AD, het grootste kleicomplex ter wereld met meer dan 10 km2 aan 10 meter hoge muren en gebouwen, met 9 substeden/paleizen waarvan alleen het Tschudi complex is gerestaureerd), 2) het museum aldaar 3) de tempels Huaco Arco Iris en Huaco Esmeralda uit de Pre Inca Moche periode. Dit waren zeker geen fotogenieke objecten omdat de stenen met een eentonige kleilaag zijn geplamuurd, wat de muren, ondanks enkele hiëroglyfen, een saai uiterlijk geeft. ’s Avonds zijn we met een meisje van ons hostel naar een talentenjacht in Trujillo geweest en de volgende dag zijn we uitgenodigd door een Nederlander met dubbel paspoort, dus geboren in Peru maar ook gewerkt in Nederland. Van hem kregen we een boek dat hij geschreven heeft. Huanchaco is een leuke badplaats maar we zaten blijkbaar buiten het seizoen want het was er erg rustig.  Na een middagje door het centrum van Trujillo te hebben gelopen, hebben we de nachtbus genomen naar Huaraz.

Huaraz en de Santa Cruz trekking

We kwamen om  6 uur aan in Huaraz (3000m), en we kregen een lift naar ons hostel waar we op de bovenste verdieping zaten en het gehele dakterras ter beschikking hadden. En dat kwam goed uit met het vroege zonnetje.  We wilden graag de 4 daagse Santa Cruz trekking gaan doen omdat die volgens de Lonely Planet de fraaiste uitzichten geeft op de Andes van geheel Peru.  De eigenaar van het hotel bood die aan voor 105 euro p.p.  Na wat shoppen in Huaraz kregen we hem uiteindelijk voor 85 euro p.p. ’s Middags een wandeling gemaakt door het centrum en ’s avonds op tijd naar bed want de volgende dag om 5.15u op. De bus was een half uur te laat en om  6.30u vertrokken we voor de lange trip via Tungay (2490m) eerst naar de prachtige groengekleurde Laguna Llanganuco en via een ruim 4000m hoge pas naar het startpunt Colcabamba (3300m). Daar werd de bagage en uitrusting voor de 13 deelnemers, gids, kok en muilezeldrijver op 5 muilezels vastgesjord en begon onze 4 daagse wandeling eerst naar beneden naar 3100m en vervolgens omhoog naar ons eerste tentenkamp op 3800m. Op de foto’s is te zien dat we onderweg herders, bepakte muilezels, vrouwen in klederdracht, schapen en geiten en paarden tegen zijn gekomen.  Maar ook een meertje, met sneeuw bedekte bergtoppen en riviertjes. Om 16.30u kwamen we in het tentenkamp aan en kreeg Renee last van hoogte ziekte (overgeven/hoofdpijn). Ook de coca thee hielp niet meteen en dus ging Renee zonder eten naar bed.

Dag 2 om 5.30u opgestaan, om 6u ontbijt en daarna de zware route over een pas (Punta Union) op 4750m. Dat was voor de meesten een zware klim en dan ben je blij dat de muilezels alle bagage dragen. Ik hoorde van een Fransman dat hij tijdens een andere trekking een muilezel het ravijn in had zien vallen, nadat zijn drijver hem nog aan een touw had proberen vast te houden maar op een gegeven moment toch los moest laten. Maar daar is het natuurlijk ook een EZEL voor!  Op de pas natuurlijk veel foto’s gemaakt waaronder de groepsfoto met de Japanner, 2 Duitse dames, 2 Argentijnen Gino en Agustina, 3 Franse jongedames en 1 Franse jongeman, 1 Belg en de Ier “Owen” en de gids Robert (die alleen Spaans sprak). Daarna zijn we afgedaald naar een brede vallei waar op 4200m ons tentenkamp was opgezet. De spaghetti die we voorgeschoteld kregen was de slechtste die ik ooit in mijn leven gegeten heb, en de dunne matrasjes en een temperatuur van 5 graden in onze tent kwamen de nachtrust niet ten goede. Maar omdat we allemaal al om 20u in de tent lagen, pakten we toch onze rust. Nu had ik tijdens de thee om 16u plots last van hoogteziekte (overgeven en hoofdpijn), maar dat was tijdens het warm eten al weer voorbij.

Op dag 3 weer vroeg op en om 7u op stap door een lange vallei met weinig dalingen en stijgingen maar wel een prachtige tocht eerst naar een uitzichtpunt en vervolgens door een brede vallei met veel paarden, ganzen, een groot meer, moerasland, en prachtig besneeuwde bergtoppen naar onze volgende tentenkamp op 4000m, prachtig gelegen aan een riviertje (zie de vele foto’s). Daar waren we al om 13.30u zodat we lekker konden genieten van het zonnetje, beetje dobbelen, lezen, enz. We aten weer soep vooraf en daarna lekkere nasi met wat komkommer en tomaat en weer thee/koffie toe.

 Op dag 4 het gebruikelijke ontbijt in de grote ronde tent met twee broodjes, maar nu zonder ei en dus alleen maar jam. Ook de theezakjes waren blijkbaar op dus konden we alleen coca thee krijgen en chocolademelk of koffie. Vervolgens werden wederom de lunchpakketten uitgedeeld, die dagelijks bestonden uit 2 broodjes, fruit en chocoladerepen. De wandeltocht ging door een stijl ravijn langs een rivier naar beneden naar het plaatsje Cashapampa (2900m). Daar werden we met het busje teruggebracht via Caraz (2295m) naar Huaraz. Eindelijk konden weer douchen, internetten en volop genieten van de zon op een stoel op het dakterras van ons hostel.  We kijken terug op een prachtige trekking met inderdaad de fraaiste panorama’s van de Andes. Renee mist wel haar stoeltje en had wat pech met het eten (misselijk, spaghetti en rijst), dus was weer blij met haar kip/friet/sla in Huaraz. Hans zou het liefst nog een aantal van dergelijke trekkings maken. De foto’s spreken boekdelen.