Verslag 5: Pyin Oo Lwin, 27 juli 2013

Weg uit het snikhete Mandalay naar het koelere Pyin Oo Lwin, fietstocht, botanische tuin, Hans golft met militairen en immigration officer en heeft iets verkeerds gegeten met alle gevolgen van dien.

Met een ‘shared taxi’ ($6,- p.p.)  klimmen we in twee uur vanaf het snikhete Mandalay naar het koelere op 1000 meter gelegen Pyin Oo Lwin. We worden afgezet bij Grace Hotel 1, ruime kamers en een lekker tuintje om een boekje te lezen.

We wandelen door het dorp. Het straatbeeld wordt bepaald door luidruchtige vrachtwagens/tractoren met een open motor aan de voorkant, walmende uitlaat.  Daartegenover de idyllische paard met kar voor de schaars aanwezige toeristen. Maar vooral ook veel bromfietsen, vaak ook met drie of vier passagiers erop.

Op dag twee huren we een fiets en gaan op weg naar de botanische tuin, waar we ruim 2,5 uur rondwandelen langs prachtige tuinen, rotspaden, moerasgebied, junglepad, een meertje met pagode, bamboebos, orchideeëntuin en het mooiste vlindermuseum dat we ooit gezien hebben.  We klimmen de uitzichttoren op met zicht op het rond een meer gelegen botanische tuin en zien aan de andere kant de 18-holes golfbaan.  We fietsen daarna door Pyin Oo Lwin met al haar statige Engelse landhuizen uit de koloniale tijd toen het dorp voor de Engelsen een koel toevluchtsoord was voor de hete zomers in Mandalay.  We verdwalen wat en komen in een klein dorpje terecht en vinden onze weg terug naar Pyin Oo Lwin.

Om 4 uur ’s middags heb ik een golfafspraak met een Immigration Officer die ik ’s morgens op de golfbaan tegen was gekomen. Ik huur mijn clubs en een verplichte caddy en betaal mijn 10 dollar greenfee (9 holes). Er sluiten zich nog twee jonge militairen bij ons aan en met zijn achten (4 caddies!) lopen we 9 holes. Halverwege drinken we nog even een kopje thee met wat hapjes erbij. De caddies lopen vaak zo een 150 meter vooruit (met gevaar voor eigen leven) zodat ze de ballen gemakkelijk kunnen vinden. Tijdens het lopen wordt een paraplu boven mijn hoofd gehouden, in dit geval tegen de lichte regen die ons spel dragelijk maakt. Ik mocht 7 keer met de driver afslaan op de langere par 4 en par 5 holes en dat ging telkens best goed.  Ik kom duidelijk nog ervaring tekort in de bunkers, vooral wanneer die door regen hard zijn geworden met zwaar geel zand.  De eerste 8 holes zat ik gemiddeld op bogey tot double bogey, en over de laatste hole (1x water, 3 verschillende bunkers) wil ik het verder niet hebben. Laten we het erop houden dat ik niet als eerste ben geëindigd.

’s Avonds eten we bij een lokaal restaurantje en wijzen op het menu van 2 andere Nederlanders omdat een menukaart ontbreekt. De vettige hap en pannenkoek met groenteprut is redelijk smaakvol, maar valt bij Hans helemaal verkeerd en we zijn nog net op tijd thuis om te voorkomen  dat we al zijn kleren hadden moeten wassen.

De dag daarna is Hans vooral in bed blijven liggen met droge toast en biscuitjes als maaltijd en hebben we de natuur zijn werk laten doen. De dag erna deden de in totaal 4 loperamide tabletten hun werk en knapte Hans weer op. Lekker gelezen in het zonnetje bij een aangename temperatuur rond de 20 graden. ’s Avonds gezellig gepraat met een Zwitser en Belgisch meisje die ervoor zorgden dat we niet meer de enige gasten waren in het hostel.  Op zaterdag 27 juli nemen we de shared taxi terug naar Mandalay en op zondag 28 juli de boot naar het legendarische Bagan.